วาบความคิด จากชาวพุทธคนหนึ่ง

สวัสดีครับ

     วาบความคิด: ความทุกข์จากการเจ็บป่วย ทุกข์จากการขาดแคลน ทุกข์จากสิ่งต่างๆ หากไปพบพานมาก่อนในวัยเด็ก ยังหนุ่มๆ ย่อมมีประโยชน์ ในแง่ พออายุมากขึ้นทุกครั้งที่สุขใจ จะคิดได้ว่า เออ ตอนนั้นเราไม่เคยมีภาพความสุขแบบนี้ในหัวเลยด้วยซ้ำ ให้เห็นเป็นข้อธรรม แบบนี้ ซึ่งไม่ใช่เรื่องความแกร่ง ความเข้มแข็ง อะไร เพราะ ความทุกข์ เป็นกี่ครั้งก็ไม่ได้ทำให้กล้ามขึ้น จริงไหม สำหรับความแกร่งทางใจนั่นมาจาก การถือศีล การลด ละเลิก อบายมุข การบำเพ็ญเพียรต่างหาก สำหรับผมนะ พระที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ คนที่เสียสละให้สังคม คนที่อุทิศตนในโลก นี่คือคนแกร่ง ของจริงครับ เพราะการลด ละ เลิก ความสุขตน นี่ล่ะ แกร่งของจริง ไม่ใช่ผ่านทุกข์อะไรมา เพราะทุกข์น่ะ มีเป็นร้อยพัน เจอทุกข์ที่คุณทนได้ อาจจะ ผ่านได้ แต่เจอทุกข์ที่คุณทนไม่ได้ คุณก็หน้าใหม่เหมือนกันน่ั่นล่ะ ดังนั้น คนที่ละความสุขของตนได้ ต่างหาก คือคนแกร่งจริง ซึ่งผมว่าเรียนรู้ไปทางนี้ดีกว่าครับ :0)

สวัสดีครับ

คุณบอลล์ :0)